Er is een tijd van komen en gaan, en nu na 5 jaar voetbal, is toch het moment daar dat Thomas gaat stoppen bij SV Eemnes. Ik herinner me nog als de dag van gisteren toen Thomas met de vraag kwam, “Papa mag ik gaan voetballen?”.
Mijn eerste ingeving was, nee hè, wat moet ik daar tussen dat “voetbal gebeuren”, en ook nog eens telkens buiten in de regen en kou te moeten gaan staan.
Ik vind kijken naar voetballen op TV leuk en volg het ook wel om in ieder geval mee te kunnen praten met Thomas, echter Ik kom zelf uit een volleybal nest en sport al vanaf mijn 6de , lekker binnen in een gezellige sporthal. Moet wel toegeven dat ik beach volleybal super vind om te doen. Lekker op het strand buiten in het zonnetje.
Terugkomend op de vraag “mag ik voetballen”,…. okay Thomas, ik zal er over nadenken ……’
Volgende dag, … papa weet je het al…. Dit ging zo een aantal dagen door
Moet ik dan toch maar mijn eigen gevoelens, gedachten en keuzes terzijde gaan schuiven?

Uiteindelijk hebben we gezegd, okay je mag naast het volleybal ook gaan voetballen.
Thomas is begonnen in de E7, en de eerste paar keer ben ik zelf meegegaan om bij de trainingen te kijken.
Toen ik daar kwam liep ik toch wel met verbazing rond. Met name door het feit dat er zoveel jeugd rondloopt bij SV Eemnes.
Ik dacht, als hiervan nu slechts 1% eens komt volleyballen, dan heb ik voldoende spelers om wel 5 jongensteams te maken.
Door schaarste aan jongens bij het volleybal, spelen nu 12 tot 17 jarigen gewoon in 1 team.
Ik ben zelf volleybal jeugdtrainer en vond het ook wel zeer interessant en leerzaam om te zien wat voor oefeningen er worden gegeven bij het voetballen. Er zaten zelfs oefeningen bij die ik ben gaan gebruiken bij het volleybal. Hoe mooi kan deling van verschillende sportbelevingen wel niet zijn.
Het is bijvoorbeeld mooi om te zien hoe het Portugese nationale volleybal team bij de warming up eerst een rondo-tje voetbal doet. Kijk naar Thibaut Courtois, die vroeger ook heeft gevolleybald, en hier volgens mij zeker baat bij heeft in zijn keepersvak.

Thomas heeft E7, E5, D2, D1 en C2 doorlopen. Dit zijn allemaal leuke teams geweest en het mooie vond ik dat de sport achtergrond van de ouders uit veel sport geledingen kwamen zoals hockey, tennis, korfbal, parachute springen, oftewel geen specifieke voetbal cultuur.
Aan het fenomeen regen en kou heb ik echter niet kunnen wennen, ook al ging ik me steeds beter kleden.

Nu is de tijd dan gekomen dat Thomas gaat stoppen met voetballen en zich verder op het volleyballen wil richten. Zal iedereen wel zeggen, ja ja, Pa drukt zijn eigen sport keuze er weer doorheen. Echter deze keuze ligt geheel bij hemzelf. Er zijn uiteindelijk bepaalde componenten die bepalen of je wel of niet goed uitkomt in je sport. Fysiek, mentaal en talent spelen daarbij een rol en op basis van deze drie elementen snap ik wel dat hij voor volleybal kiest.

Afgelopen seizoen was natuurlijk een half jaar lang erg ongelukkig door zijn knie blessure. Ik ben altijd wel bang geweest dat door het voetbal hij wel eens onderuit geschopt zou worden door een tegenstander en dan een zware blessure zou oplopen. Ik moet toegeven in al die jaren dat hij heeft gevoetbald is dat nooit gebeurd en zijn knie blessure is ook gekomen door een eigen verkeerde beweging.

SV Eemnes mag trots zijn op datgene wat er nu staat qua accommodatie en organisatie. Daarbij mijn complimenten naar alle vrijwilligers die hier veel tijd in steken. Ik weet als geen ander als trainer bij de volleybal club, hoe belangrijk het is om vrijwilligers en goed kader te hebben die dit allemaal mogelijk maken.

Afscheid nemen is niet altijd makkelijk, maar ik weet zeker dat we elkaar nog wel eens ergens tegen zullen komen.
Met veel plezier kijk ik ook terug op het schrijven van de wedstrijdverslagen. en dit is dan ook mijn laatste verslag als “reporter”.

Ik wil iedereen bedanken die het mogelijk heeft gemaakt om onze zoon te kunnen laten voetballen in een zeer sportvriendelijke omgeving, en ik wens allen sportieve successen toe voor in de toekomst.

Hans & Inge Mudde de ouders van Thomas